به نقل از «خبرگزاری برنا»

همه چیز در رابطه با کودکان کار/ آسیب‌های این کودکان چیست و نوع برخورد افراد باید چگونه باشد؟

تاریخ انتشار: ۲۹ فروردین ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۷۵۶۰۶۴۶

یک روانشناس گفت: بسیاری از کودکان به اجبار و بنابر شرایط مختلف از سنین پایین کودکی به کار می‌پردازند. این اشتغال اثرات بدی را بر کودک کار از جمله روان او به جا می‌گذارد، اثراتی که باتوجه به وضعیت خانوادگی کودک جبران آن اگر غیر ممکن نباشد، بسیار سخت و دشوار به نظر می‌رسد.

به گزارش گروه اجتماعی خبرگزاری برنا تهران؛ دکتر حوریه پورحنیفه، روانشناس در گفتگو با برنا با اشاره بر علل پیدایش معضل کودکان کار در جامعه ابراز داشت:کودک کار به گروهی از کودکان گفته می‌شود که به کار در بیرون از خانه خود اشتغال دارند، این نوع فعالیت طیف وسیعی از فعالیت‌ها شامل کارهای واقعی همانند کارگری غیرحرفه‌ای و کارهای کاذب همانند تکدیگری یا فروش کالاهای کم ارزش می‌شود؛ کودکان کار به چند دسته تقسیم می‌شوند، دسته اول کودکانی هستند که در خیابان‌ها کار می‌کنند و آخرشب به منزل باز می‌گردند و احتمالا به مدرسه می‌روند و لزوما قرار نیست در دام آسیب‌های اجتماعی و بزهکاری افتاده باشند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

دسته دوم؛ گروهی هستند که از رفتن به مدرسه و تجربه دوران کودکی بی بهره هستند و ارتباط شان با خانواده در شرف قطع شدن است، سلامت روانی و جسمانی این کودکان بسیار تهدید می‌شود و زمینه‌های بروز بزهکاری و آسیب‌های اجتماعی در این دسته بسیار زیاد است.

او ادامه داد: دسته سوم؛ کودکانی هستند که به مدرسه نمی‌روند و دارای خانواده‌هایی بی سرپناه می‌باشند و همراه خانواده خود در خیابان‌ها و یا پناهگاه‌های موقت و... که مفهوم خانه ندارند زندگی می‌کنند. دسته آخر؛ کسانی هستند که اساسا بی خانواده هستند و ممکن است بر اثر یک اتفاق ناگوار همانند بلایای طبیعی یا غیرطبیعی (جنگ) خانواده خود را از دست داده باشند، برخی نیز ممکن است مجبور به مهاجرت‌های غیرقانونی شده باشند. برای مثال جنگ‌هایی که در کشورهای منطقه رخ می‌دهد، گاها کودکان مجبور به مهاجرت غیرقانونی می‌شوند و متاسفانه در کشور مقصد بی خانواده هستند و در مکان‌های نامناسب و عموما خیابان‌ها رشد می‌کنند و ناگزیر هستند که تن به کار بدهند.

دکتر پور حنیفه کودکان کار را به دو فاکتور رسمی در کشورهای مختلف تعریف کرد و گفت: اولین فاکتور نوع کار و دومین حداقل سن مناسب برای آن کار است؛ عموما به کسی کودک کار گفته می‌شود که مشغول به کار و فعالیتی باشد که برای سلامت فیزیکی، روانی، اجتماعی، اخلاقی و شخصیتی او مضر باشد و با تحصیل کودک تداخل پیدا کند. طبق قانون اساسی تمام کشورهای دنیا کودکان زمانی که به سن 7 سال می‌رسند، باید از آموزش همگانی و تعلیم و تربیت همگانی رایگان برخوردار شوند و تا سن 18 سالگی در مدرسه باشند؛ پس از 18 سالگی که سن استقلال و قانونی فرد در جامعه است و می‌تواند برای خود تصمیم بگیرد. بنابراین بین سن 7 تا 18 سالگی یک کودک و نوجوان می‌بایست تحت سرپرستی خانواده خود به تعلیم و تربیت در مکان‌های رسمی آموزشی بپردازد؛ اما کودک کار، کودکی است که دقیقا در این زمان مشغول به کار است. براساس قرارداد 138 سازمان بین المللی کار برای مشاغل مختلف حداقل سنی تعیین شده است که اگر کودکی سن پایین‌تر از آن را دارا باشد و مشغول به آن فعالیت می‌باشد، به آن کودک کار گفته می‌شود؛ برای مثال مشاغل پرخطر سن 18 سال و مشاغل سبک سن 13 تا 15 سال در نظر گرفته شده است. علاوه براین تعاریف دیگری براساس سن و نوع شغل کودک نیز وجود دارد که با آغاز سواد آموزی و تغییراتی که در شرایط کار طی صنعتی شدن به وجود آمد و همچنین ظهور مفاهیمی همانند حقوق کودکان، ما با مسئله کودکان کار مواجه شدیم.

او افزود: پدیده کودک کار یکی از معضلات عدیده‌‌ای است که اکثر کلان شهرها در جهان معاصر است؛ بدون شک کشور ما نیز از این مسئله مستثنا نیست و ما با مسئله کودکان کار در کشورمان نیز مواجه هستیم. علت پیدایش این معضل به زمینه‌های متفاوتی از جمله زمینه‌های اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و سیاسی باز می‌گردد. یکی از زمینه‌های شکل گیری کودکان کار مشکلات اقتصادی است که این کودکان و خانواده‌های آنان با این مسئله مواجه خواهند شد. بسیاری از متخصصین حوزه‌های اجتماعی و روانشناسی نقش مسائل اقتصادی را بسیار اثرگذار تر از سایر مسائل می‌داند.کودکان کار در اکثر مواقع به دلیل ناتوانی خانواده در تامین معاش از سنین پایین مشغول به کار کردن می‌شوند و این کودکان به دلیل مشکلات اقتصادی به جای آنکه کودکی کنند و مهارت‌های زندگی را فراگیرند، مجبور به مشغول شدن در یک شغل می‌شوند. از دیگر عوامل موثر در این باب، می‌توان به زمینه‌های اجتماعی در قالب سطح خانوادگی اشاره کرد، این درحالی است که زمینه‌های اجتماعی در قالب سطح خانواده خلاصه نمی‌شود اما به دلیل اثر گذاری قابل توجه آن، این سطح را می‌توان بسیار موثر تر از سایر سطوح اجتماعی دانست. ما در همین راستا می‌توانیم موارد متعددی را مشاهده کنیم که کانون خانواده نه تنها مکان مناسبی برای پرورش کودک نیست بلکه زمینه ترد آن را از خانواده به وجود می‌آورد.

دکتر پور حنیفه گفت: برای مثال ما بسیاری از کودکان کار خیابانی متعددی را می‌توانیم مشاهده کنیم که به دلیل نامناسب بودن شرایط خانواده همانند تعرض جنسی، روحی و جسمی از منزل خود فرار کرده و کار در محیط چهار راه‌ها و خیابان‌ها را بهتر از محیط منزل می‌دانند. از دیگر عوامل و زمینه‌های تاثیرگذار که نقش پر رنگی در پیدایش کودکان کار، می‌توان به عامل فرهنگی اشاره کرد؛ مطالعات نشان می‌دهد که خرده فرهنگ‌های متفاوت والدین این کودکان از موارد تاثیرگذار در روند کودک کار شدن یک کودک محسوب می‌شود و از موانع اثرگذار بر روند آموزش کودکان کار است. در 30 یا 40 سال پیش که کودکان به یک سن معینی می‌رسیدند، به محض اینکه فرزند مقداری افت تحصیلی پیدا می‌کرد پدر و مادر براین باور بودند که به درد درس خواندن نمی‌خورد، اگر پسر بچه بود پدر به محل کار می‌‎برد و حرفه خود را به او آموزش می‌داد و اگر فرزند دختر بچه بود، مادر او را در منزل نگه می‌داشت و امور کدبانوگری را به او آموزش می‌داد. این امور فی نفسه بد نیستند، اتفاقا یکی از معضلات امروز جامعه ما این است که کودکان ما سطح دانش بسیار بالایی دارند اما مهارت‌شان ضعیف است.

بسیار زیادی از کودکان کار و والدینشان در کشورما غیر ایرانی هستند

او ادامه داد: تعریف ما از آموزش همگانی، آموزش و پرورش همچنین تعلیم و تربیت است؛ تعلیم و آموزش به معنای انتقال دانش به کودک و نوجوان است. دانش به معنای انتقال اطلاعات تازه و جدید در حوزه‌های مختلف علوم متناسب با سطح توانایی‌های شناختی و هوشی و ذهنی و همچنین سن کودکان و نوجوانان است. تربیت و پرورش نیز یعنی تبدیل این دانش به مهارت؛ مهارت بر اثر تکرار و تمرین به وجود می‌آید، بنابراین نیاز به عمل دارد و پرورش هوش و عملکرد کودک و نوجوان است؛ در گذشته به این مسئله توجه فراوانی شد و به جای بررسی افت تحصیلی توسط والدین بلافاصله با ترک تحصیل کودک و انتقال به محل کار و آموزش شغل مربوطه توسط والدین مواجه می‌شدیم اما این کودک از تحصیل و کسب دانش محروم بود؛ این موضوع به روش‌های فرهنگی خانواده‌های آن زمان باز می‌گردد که هم اکنون نیز در برخی از جوامع و به خصوص روستاها و مناطق دورافتاده ما این زمینه فرهنگی در بعضی خانواده‌ها مشاهده می‌کنیم که علاوه بر زمینه‌های فرهنگی به زمینه‌های اقتصادی خانواده نیز باز می‌گردد. در بسیاری از موارد ما مشاهده می‌کنیم که سرپرست کودک، کار کودک را نه تنها عیب نمی‌داند بلکه وظیفه کودک نیز تلقی می‌کند، به همین دلیل است که در مواردی سرپرست کودک کار باوجود سلامت جسمانی و روانی که دارد به کار نمی‌پردازد و کار کردن را وظیفه کودک خردسال خود می‌داند.

این روانشناس خاطرنشان کرد: زمینه‌های سیاسی شکل گیری کودکان کار نیز بسیار حائز اهمیت است؛ برای مثال بخش بسیار زیادی از کودکان کار و والدینشان در کشورما غیر ایرانی هستند و معمولا فاقد برگه‌های حویتی لازم برای کار کردن می‌باشند. بنابراین به دلیل ناتوانی والدین غیرقانونی در پرداخت به شغل به دلیل عدم برخورداری از برگه‌های حویتی و عدم امکان کار کردن آن‌ها، همچنین عدم موجودیت قانون مدون در راستای سطوح کلان سیاسی در راستای سازماندهی افراد مهاجر؛ کودکان این خانواده‌های مجبورند به کار بپردازند. همه عوامل فوق ممکن است بایکدیگر به صورت یکجا و یا حتی به صورت مجزا موجب کار کردن یک کودک شوند، که ممکن است در هر خانواده این امر متفاوت باشد.

او در رابطه با سلامت روانی کودکان مهاجر که شرایط جنگ را پشت سر گذاشته‌اند، افزود: به طورکلی سلامتی به معنای بیماری یا نقص عضو نمی‌باشد و سلامت اجتماعی، روانی و جسمانی را نیز در بر می‌گیرد و در راستای سلامت جامعه باید به تمام ابعاد آن به طور کامل توجه شود. اگر بخواهیم سلامت روان را تعریف کنیم، سلامت روان به معنای سلامت هیجانی و روانشناختی به شکلی است که کودک بتواند از تفکر و توانایی های خود استفاده کند و در اجتماع و جامعه عملکرد مناسب داشته باشد و نیازهای معمول زندگی روزمره خود را برآورده سازد. به همین دلیل است که فرد از همان دوران کودکی نیازمند مراقبت و توجهی است که سلامت روانش در معرض آسیب قرار نگیرد؛ ما می‌بینیم که کودکان کار در طول حیات خود به دلیل آنکه در چارچوب خانواده و جامعه این مراقبت لازم از آن‌ها صورت نمی‌گیرد و خود نیز توانایی مراقبت از خود را ندارند، آسیب‌های زیادی را از جمله آسیب‌های اجتماعی و روانشناختی را تجربه می‌کنند. در یک دسته بندی کلی می‌توان مهم‌ترین عواملی که سلامت روان کودک کار را در معرض آسیب قرار می‌دهد را به چند مسئله تقسیم کنیم.

دکتر پورحنیفه اولین عامل را وضعیت اقتصادی خانواده‌های کودکان کار نام برد و عنوان کرد: بسیاری از کودکان به اجبار و بنابر شرایط مختلف از سنین پایین کودکی به کار می‌پردازند. این اشتغال اثرات بدی را بر کودک کار از جمله روان او به جا می‌گذارد، اثراتی که باتوجه به وضعیت خانوادگی کودک جبران آن اگر غیر ممکن نباشد، بسیار سخت و دشوار به نظر می‌رسد. بنابراین به دلیل مشکلات اقتصادی موجود خانواده‌ها امکان تهیه مایحتاج اولیه همانند تغذیه مناسب نیز برای آن‌ها دشوار است و از سوی دیگر به دلیل شرایط خانوادگی با محیط‌های ناهنجار در روند اجتماعی شدن خود رو به رو می‌شود که این امر او را با موانع زیادی رو به رو می‌کند. این فقدان حمایتی اجتماعی از جانب خانواده و دوستان که منابع اولیه گروه‌های کودک به شمار می‌آیند، زمینه کناره گیری از اجتماع را در کودک فراهم می‌کنند. انزوایی که در نهایت سلامت روانی و اجتماعی کودک را چه در سن پایین و چه در سن بالاتر در معرض آسیب قرار می‌دهد. علاوه براین، بسیاری از این کودکان به دلیل شرایطی که پیش تر گفته شد، به تحصیل نیز نمی‌پردازند.

80 درصد کودکان کار در زمینه رشد اجتماعی دچار پرخاش و خشونت هستند

وی افزود: بخش قابل توجهی از کودکان کار یا جزو مهاجرین غیر بومی و غیر ایرانی هستند و یا متعلق و وابسته به گروه‌های فرهنگی متفاوت با فرهنگ حاکم بر جامعه هستند. بسیاری از این کودکان، اتباعی هستند که خود در ایران متولد شده‌اند اما والدین شان از کشوری دیگر به ایران آمده‌اند، این کودکان نه به طور کامل به فرهنگ والدین خود وابسته‌اند و نه به فرهنگ جامعه‌ای که در آن زندگی می‌کنند، تعلق خاطر دارند. این شرایط برزخ گونه ضربات جبران ناپذیری را بر سلامت روان کودک دارند و بحران‌های شدیدی را در هویت فردی و اجتماعی کودک به وجود میاورد. از سوی دیگر؛ خانواده‌های کودکان کار فاقد انسجام و تعلق خاطر افراد نسبت به یکدیگر هستند و این ناسازگاری اجتماعی زمینه کناره گیری کودک از خانواده را در کوتاه مدت و میان مدت فراهم می‌کند، در همین راستا اختلاف و ناسازگاری اجتماعی در بلند مدت زمینه عدم دلبستگی در خانواده را به کودک القا می‌کند و این زمینه عوامل تهدید کننده سلامت کودک کار به شمار می‌روند. یکی از عواملی که قطعا تاثیرات ناگواری را بر روی سلامت فرد، به خصوص سلامت روان او دارد، اعتیاد به مواد مخدر است؛ کودکان کار به دلیل سکونت در محل‌های ناهنجار اجتماعی بیشتر از کودکان دیگر در معرض مواد مخدر قرار دارند و از سوی دیگر اعتیاد والدین و دوستان نیز ممکن است زمینه اعتیاد آن‌ها را نیز فراهم کند.

این روانشناس ابراز داشت: آسیب‌های روانشناختی گوناگونی را این کودکان متحمل شده‌اند؛ مطالعات نشان می‌دهد که 80 درصد این کودکان در زمینه رشد اجتماعی دچار پرخاش و خشونت هستند، 50 درصد سابقه سرقت، 41 درصد سابقه خرید و فروش مواد مخدر و 85 درصد سابقه تخریب اموال عمومی و زیرپا گذاشتن حقوق دیگران را دارند. همچنین مشکلاتی همانند برقراری ارتباط و زمینه‌های بزهکاری در این کودکان بسیار بالاست، در این کودکان حس حسادت، انتقام جویی، خصومت، بی ثباتی، بی قراری، بی اعتمادی به دیگران، بد بینی و منفی گرایی، افسردگی و اضطراب همچنین احساس نا امنی و ترس به وفور دیده می‌شود. از لحاظ جسمانی این کودکان بسیار ضعیف‌تر از هم سن و سالان خود هستند، تقریبا مطالعات نشان می‌دهد که 80 درصد این کودکان دچار کاهش قد، 86 درصد دچار کاهش وزن و 77 درصد بیماری‌های دهان و دندان می‌باشند. علاوه براین، بیماری‌های حوزه چشم، دستگاه‌های تنفسی، قلبی، گوش و حلق و بینی تقریبا آمار بالایی را در این کودکان نشان می‌دهد. آمار نشان می‌دهد که 65 درصد این کودکان بی سواد هستند و اکثر این کودکان دچار مشکلاتی اعم از مشکلات گفتاری، کمبود حافظه، کمبود توجه و یادگیری می‌باشند که همگی متاثرر از عوامل فرهنگی می‌باشد؛ مابقی این کودکان نیز در مقطع دبیرستان دوره اول یا همان راهنمایی نیز اکثرا ترک تحصیل داشته‌اند و هرساله نیز به تعداد آن‌ها افزوده خواهد شد، آن‌ها ترک تحصیل کرده و در شغل‌هایی همانند واکسن زنی، آشغال جمع کنی و... مشغول به کار می‌شوند که این امر موجب قرارگیری آنها در معرض آلودگی‌های اجتماعی بسیاری خواهد شد.

او ادامه داد: به طورکلی کار کردن تاثیرات دراز مدت جسمانی و روانی بسیاری را روی کودک می‌گذارد؛ این کودکان به دلیل آنکه نمی‌توانند همانند بزرگسالان از حقوق خود دفاع کنند و فرد حامی نیز ندارند بیشتر مورد آزار و اذیت والدین و کارفرمایان خود قرار می‌گیرند. البته گاهی نیز ممکن است کار کردن کودک برای خانواده و یا شخص کودک مفید باشد و باعث کسب تجربه مثبت او شود اما این امر تا حد زیادی به سن کودک و شرایطی که در آن کار می‌کند، دارد. کودکانی که درگیر فعالیت‌هایی هستند که ساعت‌های طولانی کار می‌کنند و با استرس‌های اجتماعی و روانی زندگی مواجه می‌شوند، به طورکلی از کودکی خود محروم می‌شوند؛ بدون شک دچار این تاثیرات دراز مدت خواهند شد و این تاثیرات قابل مشاهده است. کار کودک علاوه براینکه بر رشد کامل شناختی و اجتماعی تاثیر زیان باری دارد، گاهی موجب بد رفتاری‌های جسمی و روانی نیز با او می‌شود. درآمد کم، مسئولیت زیاد، محروم شدن از تحصیل و... در پایین آوردن منزلت و عزت نفس کودک کار سهیم هستند، این امر باعث می‌شود کودک از آشفتگی‌های شدید روانی همانند آشفتگی در خواب و علائم اختلالات روانی-حرکتی رنج ببرند.

نیازهاییک کودک کار همان نیازهای طبیعی هر کودکی است

دکتر پورحنیفه در رابطه با مداخلات اجتماع در رابطه با کودکان کار نیز بیان کرد: بیشتر آسیب‌های کودکان کار مربوط به کودک آزاری، محیط آشفته و روابط کاری است که کودکان با سبک زندگی خود هر روز با آن‌ها دست و پنجه نرم می‌کنند. ما بیش از هر مداخله‌ای لازم است تا در وهله اول یک ارتباط مثبت با کودک ایجاد نماییم؛ بسیاری از این کودکان تجارب آسیب‌زایی در مواجهه با بزرگسالان داشته‌اند که به همین دلیل به آن‌ها اعتماد نخواهند کرد، برخی نیز به دلیل خشونت و اعتیاد خانواده منزل را ترک کرده و به خیابان‌ها روی آورده‌اند و در آنجا یاد گرفته‌اند که به یکدیگر تکیه کنند و به دیگران اعتماد نکنند لذا افرادی که با کودکان کار و و خیابانی کار می‌کنند لازم است که با این کودکان حساس صبورانه و بدون قضاوت برخورد کنند، اکثر این کودکان اگر کسی با کاغذ و قلم به سراغش برود نگران می‌شوند که این سوالات بسیار برای چیست، بنابراین یک اسباب بازی کوچک وسیله خوبی برای ایجاد جلب توجه او می‌تواند باشد. در کنار کودک بودن برای مدت طولانی و پیوستن به بازی‌های او بدون داشتن وسایل و دفتر یادداشت بهترین راه برای برقراری تماس با این کودکان است.

او افزود: در کودکان کار از روش‌های مختلفی همانند مشاوره‌های فردی، گروهی، خانوادگی، درمان حمایتی، مداخله در بحران، آموزش ابراز وجود، نظارت برخود و خود کنترلی توسط روانشناسان استفاده می‌شود. تکنیک‌های درمانی همانند موسیقی درمانی، هنر درمانی، بازی درمانی در کنار کلام‌های درمانی مرسوم نیز به کار می‌رود به خصوص کودکانی که نمی‌توانند احساسات خود را به صورت کلامی نشان بدهند، یا نوجوانانی که دردناک ترین خاطرات خود را مخفی می‌کنند و همچنین کودکانی که آنقدر تنها و سردرگم هستند که نمی‌توانند در مورد تجارت آسیب‌زا زندگی خود صحبت کنند. بازی درمانی‌ها و مداخلات روانشناختی باعث ارتقاء انعطاف، تعادل و عزت نفس در کودک خواهد شد و در کودک احساس هماهنگی و تسلط را ایجاد می‌کند. ما می‌دانیم بازی یکی از نیازهای اساسی کودکان است، پس ما می‌توانیم از بازی درمانی به شکل‌های مختلف برای درمان این کودکان و کمک به این کودکان استفاده کنیم، همچنین آموزش مهارت‌های زندگی برای کودگان فرصتی را ایجاد می‌کند تا بتوانند تعدادی مهارت‌های روانی-اجتماعی را در خود پرورش دهند و به آن‌ها کمک می‌کند تا در زندگی روزمره تصمیمات سالمی را در پیش بگیرند.

این روانشناس عنوان کرد: جلسات و فعالیت‌های مهارت‌های زندگی برای کودکان حوزه‌های وسیعی را در بر می‌گیرد، ما می‌توانیم از این حوزه‌ها یک سری مهارت‌ها را گلچین کرده و بسته به نیاز کودکان به آن‌ها آموزش دهیم. همچنین آموزش مهارت‌های زندگی به این کودکان کمک می‌کند تا مهارت‌های اجتماعی را یاد گرفته و به یکدیگر کمک نمایند. برای این جلسات می‌توان از روش‌های مختلفی در دو صورت فردی و گروهی استفاده کرد؛ در جلسات گروهی تمرکزمان بیشتر بر مسائلی است که در مهارت‌های زندگی برجسته شده‌اند، معمولا این جلسات به کودکان کار کمک می‌کند تا با یکدیگر ارتباط برقرار کنند و دردهای خود را بدون مانع با یکدیگر درمیان بگذارند و بین  خود اعتماد و حمایت ایجاد نمایند. جلسات فردی مشاوره نیز موجب می‌شود روان درمان‌گر به مراجعه خود کمک می‌کند تا یک روند درمانی را طی کند و به اهداف خود نزدیکتر شود بسیار برای کودکان کار با تاکید بر موضوعات عمیق عاطفی آن‌ها مفید است.

دکتر حوریه پورحنیفه، روانشناس کشورمان در پایان تاکید کرد: متاسفانه اغلب اوقات با قضاوت‌های سطحی و بدبینانه نسبت به کودکان کار، آنها از سوی جامعه جورد بی‌توجهی، طرد، تحقیر و بد رفتاری قرار می‌گیرند. این اتفاقات اغلب با این تصور که آنها متکدی هستند رخ می‌دهد، درحالی‌که این کودکان تنها سعی دارند تا با دست فروشی و کار در خیابان نیازهای مالی خود و حتی خانواده‌شان را بر طرف کنند. این قضاوت‌ها و برخورد‌ها کاملا نا به جا و بی رحمانه است چراکه آن‌ها بی گناه هستند و قربانیان بی تدبیری‌های خانواده یا اشتباهات اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی جامعه هستند؛ این آسیب‌ها به هویت این افراد بسیار لطمه وارد می‌کند و بهتر است تا دقت فراوانی داشته باشیم و این افراد را تحت حمایت‌های خودمان قرار دهیم و همچنین از وارد کردن آسیب‌های بیشتر به دلیل ناآگاهی‌ها و ندانستن‌های خود جلوگیری نماییم‌. نیازهاییک کودک کار همان نیازهای طبیعی هر کودکی است که می‌بایست به آن توجه شود. به امید آنکه در آینده با آمار کمتری از کودکان کار رو به رو شویم.

انتهای پیام/

 

آیا این خبر مفید بود؟

نتیجه بر اساس رای موافق و رای مخالف

منبع: خبرگزاری برنا

کلیدواژه: مهارت های زندگی نشان می دهد کودکان کار کودکان کار مشغول به کار علاوه براین سلامت روان خانواده ها برای مثال خیابان ها مهارت ها کار کردن کودک کار حوزه ها یک کودک آسیب ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.borna.news دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری برنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۵۶۰۶۴۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

شرایط اخذ ویزای دبی برای کودکان

سفر به دبی، نگین درخشان خاورمیانه، تجربه‌ای بی‌نظیر برای تمام اعضای خانواده، به خصوص کودکان خواهد بود. با وجود پارک‌های آبی هیجان‌انگیز، سواحل زیبا، مراکز خرید مدرن و جاذبه‌های تفریحی متعدد، دبی مکانی ایده‌آل برای کودکان در سنین مختلف است. برای اینکه کودکان نیز بتوانند از سفر به دبی لذت ببرند، نیاز به اخذ ویزای این کشور دارند. در این مطلب به طور کامل به شرایط اخذ ویزا دبی برای کودکان پرداخته و اطلاعات جامعی در مورد انواع ویزا، هزینه، مدارک و نحوه دریافت آن ارائه خواهیم کرد.

شرایط ویزای دبی برای کودکان

سفر به دبی، شهری مدرن و پرجاذبه، می‌تواند تجربه‌ای فوق‌العاده برای کودکان باشد. اما برای ورود به این کشور، کودکان نیز مانند بزرگسالان به ویزا نیاز دارند.

کودکان زیر 2 سال: کودکان زیر 2 سال در صورت همراهی با پدر و مادر و داشتن گذرنامه جداگانه، نیازی به ویزای دبی ندارند.

کودکان 2 تا 15 سال: کودکان 2 تا 15 سال برای سفر به دبی باید ویزای توریستی دریافت کنند.

کودکان بالای 15 سال: برای کودکان بالای 15 سال، قوانین ویزای دبی مشابه بزرگسالان اعمال می‌شود.

انواع ویزای کودکان

برای اینکه بتوانید در سفر به دبی کودکان خود را به همراه داشته باشید، می‌توانید یکی از انواع ویزاهای آن را دریافت کنید، که در ادامه معرفی می‌کنیم:

ویزای توریستی: رایج‌ترین نوع ویزا برای کودکان، ویزای توریستی است که به آنها اجازه می‌دهد تا 90 روز در دبی اقامت داشته باشند.

ویزای اقامتی: برای کودکانی که قصد اقامت بلندمدت در دبی را دارند، ویزای اقامتی صادر می‌شود.

ویزای تحصیلی: کودکانی که قصد تحصیل در مدارس دبی را دارند، باید ویزای تحصیلی دریافت کنند.

هزینه دریافت ویزای توریستی دبی برای کودکان

هزینه دریافت ویزای توریستی دبی برای کودکان شامل موارد مختلفی است. متقاضیان باید 255 درهم بابت فعالسازی پرونده خانوادگی خود پرداخت کنند. علاوه بر آن 492 درهم برای ورود کودک به دبی، 440 درهم هزینه مهر ویزا باید پرداخت شود. البته در نظر داشته باشید که بسته به نوع ویزای توریستی این هزینه می‌تواند کاهش یا افزایش داشته باشد. به طور مثال هزینه ویزای کودکان زیر 18 سال برای 10 روز 85 درهم، ویزای یک ماهه بین 120 تا 270 درهم بسته به نوع سینگل یا مولتی بودن و ویزای دو ماهه نیز 280 تا 380 درهم است.

مدارک مورد نیاز برای دریافت ویزای دبی برای کودکان

برای اینکه بتوانید برای کودکان خود ویزای مسافرتی به دبی را دریافت کنید، ارائه مدارک زیر الزامی است:

گذرنامه: ارائه اصل و کپی گذرنامه کودک با حداقل 6 ماه اعتبار از تاریخ سفر عکس: ارائه دو عدد عکس پرسنلی با زمینه سفید برای کودک مدارک هویتی: ارائه اصل و کپی شناسنامه یا کارت ملی کودک نامه رضایت والدین: در صورتی که کودک با یکی از والدین سفر می‌کند، ارائه نامه رضایت با امضای و مهر سرپرست دیگر الزامی است. بلیط رفت و برگشت: ارائه بلیط رفت و برگشت هواپیما برای اثبات تاریخ ورود و خروج از دبی تمکن مالی: ارائه گردش حساب بانکی یا نامه تمکن مالی سرپرست از بانک برای اثبات تمکن مالی کافی بیمه مسافرتی: ارائه بیمه مسافرتی با پوشش کامل هزینه‌های درمانی در طول مدت اقامت در دبی برای کودک هزینه صدور ویزا: پرداخت هزینه صدور ویزا به صورت آنلاین یا حضوری بهترین تفریحات دبی برای کودکان

دبی جاذبه‌های تفریحی متعددی برای کودکان دارد که از جمله آنها می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

باغ وحش دبی: این باغ وحش یکی از بزرگترین باغ وحش‌های جهان است و حیوانات مختلفی از سراسر دنیا را در خود جای داده است. پارک آبی آکواونچر: این پارک آبی بزرگترین پارک آبی سرپوشیده در جهان و دارای سرسره‌های آبی هیجان‌انگیز، رودخانه‌های خروشان و استخرهای موج‌دار می‌باشد. دبی مال: این مرکز خرید بزرگترین مرکز خرید جهان است و دارای انواع فروشگاه‌ها، رستوران‌ها و شهربازی سرپوشیده می‌باشد. کی واندرلند: کی واندرلند دبی با چرخ و فلک عین دبی، بلندترین چرخ و فلک دنیا، و همچنین باغ‌های زیبا، نمایش‌ها و سرگرمی‌های متنوع، مکانی ایده‌آل برای تفریح کودکان و خانواده‌ها است. موزه کودکان دبی: این موزه به طور خاص برای کودکان طراحی شده است و دارای فعالیت‌های آموزشی و سرگرم‌کننده متعددی می‌باشد. ساحل جمیرا: این ساحل یکی از زیباترین سواحل دبی است و مکانی مناسب برای شنا، آفتاب گرفتن و ورزش‌های آبی می‌باشد. نکات مهم برای دریافت ویزای کودکان

برای اینکه در مسیر دریافت ویزای دبی برای کودکان موفق شوید، در نظر گرفتن نکات زیر ضروری است.:

برای دریافت ویزای دبی کودکان، پدر به عنوان قیم و سرپرست شناخته می‌شود که حامی مالی کودک است. پدر باید توان مالی کافی برای تامین هزینه‌های کودک در طول سفر را دارا باشد. مدت ویزای کودکان معادل مدت اعتبار ویزای پدر است. دریافت ویزای دبی در فلای‌تودی

سفر به دبی به همراه کودکان می‌تواند تجربه‌ای فوق‌العاده و خاطره‌انگیز باشد. با اخذ ویزای دبی برای کودکان و برنامه‌ریزی مناسب، می‌توانید از بهترین جاذبه‌ها و تفریحات این شهر زیبا برای کودکان خود لذت ببرید. فلای‌تودی با ارائه خدمات ویزای آسان و سریع، شما را در این سفر یاری خواهد کرد.

فلای‌تودی، به عنوان یکی از معتبرترین مراجع خدمات مسافرتی، امکان اخذ ویزای دبی برای کودکان را در سریع‌ترین زمان و با کمترین هزینه برای شما فراهم می‌کند. با مراجعه به وب‌سایت فلای‌تودی و تکمیل فرم درخواست ویزای دبی برای کودکان، می‌توانید از خدمات مشاوره رایگان کارشناسان مجرب فلای تودی بهره‌مند شوید و در کوتاه‌ترین زمان ممکن ویزای دبی فرزند خود را دریافت کنید. علاوه بر خدمات ویزا، می‌توانید از دیگر خدمات این شرکت مانند رزرو بلیط هواپیما، رزرو هتل و بیمه مسافرتی نیز در سفر به دبی استفاده کنید.

 

انتهای رپرتاژ آگهی/